«Επικήδειος» που εκφώνησε ο Λεωνίδας Παπασταμούλης κατά την «εξόδιο ακολουθία» Χρήστου Αναγνωστόπουλου στις 18.10.2017 στο Κοιμητήριο ΒΟΥΛΑΣ

Αδελφέ μου Χρήστο,

Από σήμερα ο κόσμος είναι φτωχότερος που σε έχασε και πλουσιότερος ο Παράδεισος που σε περιμένει.

Γνωριστήκαμε πριν 41 χρόνια και από την πρώτη στιγμή σε ένοιωσα σαν αδελφό μου . Και ήσουν για 41 χρόνια ο αδελφός μου.

Είχες το «χάρισμα».

Κέρδιζες τους ανθρώπους με την πρώτη γνωριμία, με το ήθος σου, την καλοσύνη σου και την μοναδική αγαθότητα της ψυχής σου τον απαράμιλλο χαρακτήρα σου.

Ήσουν από τις μοναδικές εξαιρέσεις, που η σκέψη σου, οι πράξεις σου, δεν ήξεραν «τι Θα πει κακό».

Για όλους, είχες στο στόμα σου πάντοτε, τον καλό λόγο.

Σεμνός, αθόρυβος, ευθύς, έντιμος, φιλότιμος, ευσυνείδητος, πράος, μειλίχιος, ανεξίκακος, λιτός, ακαταπόνητος αγωνιστής της ζωής, άμεμπτος οικογενειάρχης, φωτεινό και υπέροχο παράδειγμα προς μίμηση.

Αγαπητός σε όλους, μας αγκάλιαζες και μας συντρόφευες στις χαρές και στις λύπες, γιατί πραγματικά ήσουν ένας ακέραιος άνθρωπος που μέσα σου είχες μόνο την καλοσύνη .

Απόφοιτος του «Βαρβακείου», με λαμπρές σπουδές στη Γερμανία, ως μηχανολόγος, υπηρέτησες στο Υπουργείο Μεταφορών, εξαντλώντας την ιεραρχία, αξιολογηθείς με μόνη την προσήλωσή σου στο υπηρεσιακό καθήκον και το πετυχημένο έργο σου, χωρίς ποτέ να θελήσεις να «χαριστείς» και να εξελιχθείς με κομματικές ίντριγκες, τις οποίες ανέκαθεν αντιπαθούσες και στις οποίες ποτέ δεν υπέκυψες, με τον ακέραιο χαρακτήρα σου.

Όσα και να γραφούν, όσα και αν ειπωθούν, δεν θάναι αρκετά, αξέχαστε αδελφέ μου Χρήστο, για να εκφράσουν το υπέροχο μεγαλείο της ψυχής σου και της ευγενικής μορφής σου, ούτε να περιγράφουν την αβάσταχτη θλίψη μας και συντριβή μας για τον αναπάντεχο χαμό σου.

Ευτυχισμένοι όσοι σε γνώρισαν, αλλά και συνάμα δυστυχισμένοι, γιατί σήμερα, σε χάνουν νια πάντα από κοντά τους.

Ευτύχησες που είχες δίπλα σου, συνοδοιπόρο στη ζωή σου,μια εξαίρετη σύζυγο, η οποία πάντα σ' αγαπούσε, ήταν το στήριγμά σου και το τελευταίο σύντομο δύσκολο διάστημα, πριν φύγεις από κοντά μας, σε φρόντιζε σαν καλή δασκάλα τον αγαπημένο της μαθητή, με τη γλυκιά κουβέντα, περιβάλλοντάς σε με αμέριστη αγάπη, φροντίδα, αντιμετωπίζοντας την δύσκολη κατάσταση,μέχρι τέλους, με αξιοπρέπεια και μοναδική καρτερικότητα , και ξέρω, θάναι πολύ δύσκολο γι' αυτή να συνηθίσει την απουσία σου.

Θάναι όμως περήφανη, γιατί έζησε δίπλα σε ένα εξαίρετο άνθρωπο.

Ευτύχησες που είχες δύο εξαίρετα παιδιά, δύο εξαίρετους επιστήμονες, που και τα δύο βαθειά μέσα τους, έχουν τη δική σου αγαθότητα ψυχής, τη δική σου καλοσύνη, δύο ξεχωριστούς ανθρώπους, με μοναδικά συναισθήματα φιλαλληλίας, όπως, και τα δικά σου, άξιους συνεχιστές της δικής σου μοναδικής & ξεχωριστής παρουσίας σου σ' αυτόν τον κόσμο & ήσουν άτυχος που δεν πρόλαβες να γνωρίσεις το εγγονάκι σου που τόσο ποθούσες και περίμενες.

Χρηστό αδελφέ μου, Θα μας λείψεις .

Θάναι βασανιστικά δύσκολο να ξεπεράσουμε τον αδόκητο χαμό σου & ιδιαίτερα, η αγαπημένη σου Φούλη και τα παιδιά σου Τζέλα και Κωστής.

Μας έφυγες γρήγορα. Δεν το πιστεύουμε ότι έφυγες από κοντά μας.

Καλό σου ταξίδι αδελφέ μου στον Παράδεισο . Θα σε θυμόμαστε νια πάντα .